Categorie: Politiek-historische congressen

In 1992, op het moment van de Golfoorlog, werd het Irakees Nationaal Congres opgericht met de intentie om de toenmalige president van Irak, Saddam Hussein, van zijn troon te stoten. Het INC kreeg daarbij steun van de Verenigde Staten. Hussein werd er toen van beschuldigd het buurland Koeweit in te willen nemen. Bovendien zou Irak in het bezit zijn van gevaarlijke nucleaire wapens. Kortom, Hussein was volgens zowel de Verenigde Staten als het INC een groot gevaar voor de wereldvrede en moest zo gauw mogelijk uit de weg geruimd worden.

Oppositiepartij

Het INC werd opgericht door Ahmad Chalabi, die eerder in Amerika had gestudeerd en dus vloeiend Engels sprak. Hij verkeerde in ballingschap en verbleef lange tijd in Londen. Vanuit de Engelse hoofdstad beraamde hij het plan om het regiem van Saddam Hussein omver te werpen door middel van het organiseren van een oppositiepartij, die de al bestaande oppositiegroeperingen in Irak zou moeten gaan mobiliseren.

Liberation Act

Chalabi had vele connecties in de Verenigde Staten en werkte nauw samen met het Amerikaanse beleid om Saddam Hussein te verdrijven. Deze samenwerking heeft er in 1998 toe geleid dat de zogeheten ‘Iraq Liberation Act’ van kracht werd. De wet stelde de Verenigde Staten in staat om het regiem van Hussein omver te werpen. Ook bepaalde deze wet dat er een democratische regering voor in de plaats zou moeten komen. Vanuit Amerika werd er enorm veel geld gepompt in het INC. In 2003 werd de oorlog in Irak hervat en is de regering van Saddam Hussein gevallen.

Chaos in Irak

Na deze coup d’état hadden de Amerikanen Chalabi en het Irakees Nationaal Congres blijkbaar niet langer nodig. Chalabi werd min of meer buitenspel gezet en de geldstroom naar het INC werd flink ingeperkt. Het verzet tegen de aanwezigheid van Amerikaanse troepen in Irak werd steeds groter en het land kampte met vele ongeregeldheden. Volgens Chalabi kwam dat, omdat de Amerikanen niet met een oplossing kwamen. De macht had na de staatsgreep direct toevertrouwd moeten worden aan de Irakezen, wat tot dusver nog niet was gebeurd.

Het einde van het INC

In januari 2005 werden er uiteindelijk toch parlementaire verkiezingen gehouden in Irak om een overgangsregering te vormen. Ook Chalabi deed een poging om aan de macht te komen en werd plaatsvervangend minister-president van het voorlopige kabinet. De herverkiezingen aan het eind van het jaar leverden het INC echter geen zetels op.

Dit artikel gaat over de gang van zaken in de Franse politiek. Frankrijk kent als republiek een zogenaamd semipresidentieel stelsel. Dit betekent dat de verkozen president een sterke positie inneemt en niet slechts een ceremoniële functie bekleedt. Bovendien dient de regering verantwoording af te leggen aan het parlement. De macht ligt bij de Franse president en is niet langer versnipperd over verschillende politieke partijen. Het was de Franse president Charles de Gaulle die deze staatsregeling in 1958 installeerde om verdere instabiliteit te voorkomen. De hernieuwde Franse staatsvorm werd vanaf dat jaar de Vijfde Republiek genoemd.

Grondwetsherzieningen

Het Franse Congres wordt van oudsher gehouden in het kasteel van Versailles, dat in 1789 in verband met de Franse Revolutie bestormd werd. Traditioneel kwam het Congres bijeen om de Franse president te selecteren. Dit gebeurde tijdens de Derde en Vierde Republiek. Daarna kreeg het Congres van het Franse Parlement een andere taak te vervullen: de grondwet van de Vijfde Republiek moest namelijk om de zoveel tijd herzien worden om up-to-date te blijven.

Presidentiële toespraken

Het Congres wordt bijgewoond door zowel senatoren als afgevaardigden van het Franse Parlement, maar ook de president en de premier dienen aanwezig te zijn. Als een voorstel tot grondwetsherziening is ingediend wordt daarover een nationaal referendum gehouden. In 2007 diende de toenmalige Franse president Nicolas Sarkozy een voorstel in om de instellingen van de Vijfde Republiek te moderniseren. Dit voorstel leidde tot de algehele grondwetsherziening van 2008. Sindsdien mag het Congres ook gebruikt worden om er een presidentiële toespraak te houden. Sarkozy was de eerste president die in 2009 een betoog hield voor het Congres, gevolgd door president Jacques Hollande, die in 2015 een toespraak hield naar aanleiding van de aanslagen in Parijs. Ook de huidige Franse president Emmanuel Macron heeft al van dit recht gebruik gemaakt.